Sevmek, istemek, düşünmek,yaşamak, yaşatmak ne güzel duygulardır.Hepimiz birilerini, birşeyleri hep severiz,ne güzel duygudur.Bazılarımız bunu hiç korkmadan dile getirebiliriz, bazılarımızda içimizde yaşarız, ta ki dayanamayacak noktaya gelinceye kadar, işte o zaman haykırırız, seviyorummmm hatta dahada çok ceraseti olanlar, seviyorum lannn ötesi yok bu işin.İşte bu seviyorum kelimesi iki bağımsız kişi arasında karşılıklı ise ve engelleri yoksa ne güzeldir,sevmeyi sevilmeyi yaşamak güzeldir.Birde bağımlı olupta hiç sebebi yokken, hiç zamanı değilken olmadık yerde, olmadık zamanda birini seviyorum demesi vardır. İşte ozaman acı çekenlerin, mutsuzların , dizilerin, televizyonların, müziklerin bir anda reytinklerinin arttığında tavan yaptı sözünü kullanmamız gibi bu acılarda tavan yapar.Ağlayanlar,gülenler, seyredenler birbirine karışmış durumdadır.Seviyorum, sevmekten korkmuyorum diyenler, sevgilerinin peşinde koşarlar, aile, eş dost, iş hepsi bir anda anlamını yitirir. Ta ki kavuşuncaya kadar, Önemli olan seviyorum sevmekten korkmuyorum deyip sevgilerine sahip çıkanların,sevgilerine ne kadar zaman sahip çıkabildikleridir.Kimi bir yılda, kimi üç yılda, kimi dokuz yılda, kimi onsekiz yılda, kimi ölünceye kadar sahip çıkıyor. Ölünceye kadar sahip çıkabilenler acaba nasıl sahip çıkabilmişlerdi, ya da sahip çıkma yerine bir söz vermişlikle mi birlikte yaşıyorlardı? Çünkü bunlar hep yaşamlarda gizli kalmıştır, yada yakın çevreleri ile paylaşmışlardır gerçeği.Sevmekten korkmuyorum diyorum, önce yaradanımı, sonra onun armağanlarını,dostlarımı, arkadaşlarımı sevmekten korkmuyorum.Şu kısacık dünya yaşamımızda en güzel,yanımızda,ruhumuzda, kalbimizde bizi mutlu eden en güzel duygudur.Sanki elektrik akımı gibi anında yayılan en güzel duygudur.Sevmekten hiç korkmayalım,evrene hep sevmek sinyalleri gönderelim ki sevgisizlik sinyallerini yok etsin.Sevmekten hiç korkmayanlar sevilmektende hakkını alanlardır.