Ruhumuzu Sevelim

Bedenimizi  tanıdığımız kadar ruhumuzu  tanıyormuyuz? Aynaya baktığımızda yüzümüzdeki belirli yerleri inceleriz genelde. Önce burnumuza sonra dudaklarımıza sonra kaşlarımıza bakarız, gözlerimizin içindeki ışığı görmek için kaçımız göz bebeklerimizi inceleriz? Saçlar.: Kendi rengi ile kalanlar öyle az ki ,birde saç renklerimizin görüntüsünü inceleriz. Oysa insan bir bütündür, kendine özel kendinin bildiği güzel ve çirkin dediği tarafları vardır, kendisi ile barışıksa kendini olduğu gibi sevmeyi bilir, şükreder, kendisi ile barışık değilse eğer, kendindeki güzel yönlerini görmez devamlı beğenmediği yerini kendine takıntı haline getirir ve çoğu zaman mutsuzdur. İşte mutsuzluk kelimesinde Ruh işe girer, Ruhunu üzdüğünün farkında olmaz. Peki Ruh nedir diye düşündüğümüzde, işler değişir. Herkese göre farklı açıklamalar gelir.Çünkü genelde somut şeylerle ilgilendiğimiz için, ruhumuza dokunamadığımız için biliriz ama onunda bizimle birlikte var olduğunu düşünüp onu üzmemek için hiç çaba sarf etmeyiz. Bedenimize gösterdiğimiz itinayı nedense ona göstermeyi düşünemeyiz. Oysa Ruh Rabbimizin bizlere bildirdiği en güzel hediyesidir. Sizlere Ruhumdan neft (verdim) der. Kuranı seviyorum çünkü biz insanlara öyle çok şeyi açıklıyor ki. Ey resulum sana Ruhu soruyorlar, onlara söyle o benim bilgim katında der. Başka bir ayettede, size ruhumdan neft ettim der. Yani yaradılmış bütün varlıklara kendi ruhundan veren Rabbimizin Ruhu bizimle olduğuna göre onu sevmek, Rabbimizi sevmek değil midir? Rabbim bize verdiğin ruhunla yaşattığın için şükürler olsun demeyi niçin düşünemeyiz ki? Ruhumuz olmazsa bedenimiz tek başına gezebilir mi, yiyebilir mi, düşünebilir mi? Bedenimizi beslemek için yiyiyoruz, içiyoruz, makyajlarla kendimize göre süslüyoruz, giydiklerimizle güzel görünsün diye uğraşıyoruz. Peki ruhumuzu güzelleştirmek için ne yapıyoruz? Kimimiz müzik ruhun gıdasıdır der, kimimiz (aşk )ruhumuzun ihtiyacı der vb. Ruhumuzu öyle çok sevelim ki o da bizi sevsin. Sevgi karşılıklıdır.