Kristal Kalp

Büyük bir ormanda  yağan yağmurlarla, gelen sellere sürüklenip sevdiklerinden ormanın başka ucuna sürüklenmiş dişi Ceylan, sel sularından kurtulunca ilk işi barınacak yer ve yiyecek aramak olmuş.  Ormanın hangi köşesinde olduğunu bilmeden yürümüş, yürümüş, yürümüş, öyle yorgun düşmüşkü, bacaklarının takadı kesilince olduğu yere yığılmış, açlığı ,bitkinliği ile olduğu yerde uyumuş . Uyandığı zaman orman gece karanlığına bürünmüş, ağaçların arasından parlak bir ay ışığının kendisini aydınlattığını görmüş. Önce korkmuş, sevdiklerinden ayrı yapa yalnız, ormanın neresinde olduğunu bilmeden tek tanıdığı ay ışığı ile başabaşa kalmıştı. Etrafındaki sessizliğin içinde sesleri dinlemeye başlamış. Çok derinlerden gelen bir sesle irkilmiş birden, kulaklarını dikleştirmiş,dinlemiş sessizce sesin geldiği yöne doğru yürümüye başlamış yaklaştıkça adımlarını yavaşlatmış,  kendisini neyin beklediğini bilmediği için temkinli adımlarla yaklaşmış, ağaçların arasından yavaşça kafasını uzatmış. O da  ne ,erkek genç bir ceylan tek başına şarkılar söylüyor, hayranlıkla seyretmiş, nasılda güzel sesi vardı, yaklaşmaya korkuyor,  şarkı söylemesi bitince sessiz adamlarla geri dönüyor. Günlerce gündüzleri saklanıyor, geceleri sesi dinlemek için gizlice gidiyor dinliyor. Bir gün yine dinlemek için gittiğinde erkek ceylan kendisini dinleyeni fark ediyor. Bizim ceylan korkarak erkek ceylandan hızla kaçarak uzaklaşıyor . Aradan  günler geçiyor sel sürgünü ceylan şarkı söyleyen erkek ceylanın sesine ,söylediklerine hayran oluyor, artık her gece gizlice dinlemeye gitmeden edemiyor.  Yine böyle bir gün ceylanın söylediği güzel şarkıda kendini tutamıyor, ne güzel söylüyorsun diye itirafını yüksek sesle söylüyor. Erkek ceylan duymamazlıktan geliyor,  şarkısını söylemeye devam ediyor, o da bu gecenin sessizliğinde kendisini her gece dinlemeye  geleni  merak eder olmuştu, daha önce ürküp kaçanın kimliğini bilmeden ,kendisini dinlemesinden mutluydu. Aradan günler geçiyor, her gece erkek ceylan şarkılarını söylüyor, sel sürgünü ceylanda dinliyor, ikiside birbirini uzaktan sevdiklerini biliyorlar, itiraf edemez halde biri şarkısını söylüyor, diğeri dinliyor. Şarkılar artık bir başka güzel söyleniyordu, sel sürgünü ceylanda daha az ürküyor, hatta yavaş yavaş kafasını düşüncelerini  mırıldanarak eşlik ederek belirtmeye başlıyor. ikiside çok mutlu,Sohbetler, şarkılarla birlikte gecelere eşlik eder oluyor. Erkek ceylan bir gün benim çok sevdiğim canım eşim birde yavrumuz var diyor, sel sürgünü ceylan, biliyorum diyor, birlikte ne güzel geziyordunuz ormanın yeşilliğinde, gördüm sizi, hatta ne güzel dedim. Bana, selle buralara gelmeden önceki yerlerdeki hayatımı hatırlattınız. Erkek ceylan birden şaşırıyor, nasıl diyor, senin yalnız olduğunu sanıyordum, beni dinlerken, bana eşlik ederken ,kendime bile itiraf etmekten çekindiğim ama hep gelmeni dinlemeni umut ederek şarkılarımı söylüyordum. Sel sürgünü ceylan yok diyor, benimde senin ki gibi küçük olmayan iki güzel çocuğum var , hatta onlar diyerek iki çiçeği kokluyorum, birine gökkuşağı, birine de Arwen adını koydum.  İstersen  gel bak  çiçeklerimeGökkuşağı oğlum, Arwende kızım. Her gece sen o güzel şarkıları söylerken, bazan senin sesine, bazan hasret kaldığım çocuklarıma ağlardım. Erkek ceylan şaşırmıştı, günlerdir şarkılar söylediği sel sürgünü ceylana hayranlığı bir anda pişmanlığa dönmüştü sanki. Kristal iki kalp aynı anda tuzla buz olmuştu. Sel sürgünü ceylan, kendini anlatamamakta, güzel sesli erkek ceylan  kandırıldığını  düşünmekte. Oysa sel sürgünü ceylan  şarkıyı söyleyenden çok söyleyişine aşık olmuştu, öyle güzel ki, kalbi ile dudaklarından dökülen şarkılar sanki ,kendi kalbindekilerinin şarkı olarak ormanın sessizliğinde  yankısı gibiydi. Sel sürgünü ceylan  çok üzgündü.  Gece karanlığında ay ışığı her şeye şahitlik ederken Kristal kalpler nasılda tuzla buz olabiliyordu bir anda .