Gençlerin bazıları facebook sayfasının sadece kendilerine ait olduğunu düşünüyorlar. Teyzeleri,amcaları,dayıları,halaları benimseyememişler nedense:) Hey gençler atı alan Üsküdarı geçeli çok oldu, artık facebook hafif kalıyor,teyzelere,amcalara,dayılara,halalara twitterdalar o dalga geçtikleriniz:) Öğrenmenin yaşı yoktur bunu hiç unutmayın. Yaşları ne olursa olsun,imkanı,ve şartları müsait olan her yaşta insanlar yeniliğe açıktır. Gençleri anlayabilmeleri, onlarla doğru iletişim kurabilmeleri için eğer facebooku,ve diğer olan bilgileri keşki teyzeler,amcalar,dayılar,halalar kullanabilseler diyorum. Damat adaylarını,gelin adaylarını bire bir tanıma fırsatını bulmuş olurlar. Hani bu nedenlede herkes biraz daha toparlanırmı bilmem:)
Fecebook sayfamızı seviyoruz,doğru kullanıldığında,insan ilişkilerinde, paylaşımlarda, bilgi alış verişlerinde,nasılda zengin bir düşünce, beceri, dayanışmanın var olduğunu görebiliyoruz.
İlk facebook sayfası ile tanıştığım günleri düşünüyorum:) Kaç arkadaşla başlamıştık şimdi kaç arkadaşımız var, görsel olarak tanımadığımız,fakat düşünce olarak paylaştığımız ne çok şeyimiz oluyor şimdi. Önce kısa notlar yazılırdı, arkadan sözler,resimlerle birleşti,videolar, hikayeler, öğrenilen bilgileri paylaşmalar, her yeni bir şey diğerini tetikler halde çoğalıyor. Şairleri,yazarları,oyunları,güncel haberleri, ve bunun gibi niceleri.
Gençler kendi aralarındaki kısa yazışmalarının dışında artık yeni daha kaliteli şeyler paylaşmayı geliştirdiler. İlk müzik videolarının paylaşımlarını düşünüyorum,şimdi müzik,görüntü,yazı ile bütünleşmelerle yeni güzel şeyler paylaşılıyor. Yeni şeyler öğrenmek için gogle amcayı hiç yalnız bırakmıyorlar, oda arada bir bunu mu demek istediniz diye şaşkınca sorular sorsada,genelde oda yeni şeyler öğrenip hafızasına yazmaya devam ediyor. Gogle amca diyorum yani yaşı en fazla olan o diye düşünüyorum. Gençler her ne kadar facebook da amcalar,dayılar,halalar,teyzelerle dalga geçselerde:) Onlarda bunu en az gençler kadar öğrenme çabasındalar, aynı ilk cep telefonlarında ki biz bu yaştan sonra ne yapacağız deyip biraz direnslerde, şimdi hepsinin cebinde cep telefonları ile dolaşmaları gibi, facebook sayfalarında dolaşır hale geldiler.
İlk facebook günlerimde, çocuklarımın sayfa açtıkları günü düşünüyorum, her ne öğretirlerse hemen not kağıtlarıma yazıp panoma asardım, onlar olmadığı zamanda notlarımla yapacaklarımı yapmaya çalışırdım, yapamadığımda da komşumun çocukları,yada çocuklarımın arkadaşlarını, yeğenlerimi telefonla çağırırdım:) Hele resim yüklemelerimde, hepsi bıkmıştır sanıyorum,buradan hepsine ayrı ayrı teşekkür etmek şart oldu, hepsine teşekkür ediyorum, iyi ki varsınız:) Henüz öğreneceğim çok şey var, söz verdiler onlarıda öğretecekler, öğrenmenin yaşı yok, son nefesimizi verinceye kadar hepimiz yeni bir şey öğrenmek üzere yaratıldığımıza göre, öğrenmeliyiz,öğretmeliyiz. Hadi teyzeler,halalar,amcalar,dayılar, yapamam diyerek kendinize korku vermeyin, öğrenebilirsiniz, hatta öğretebilirsiniz. Twitter sıra sana geldi, sen biraz nazlısın,çok söz yazma yok, günde bilmem şu kadar yazmalısın gibi şartların var, yakında sende bunların kendine yetmediğini fark edeceksin, şartlarını değiştireceksin :)Aynen ilk cep telefonlarındaki gibi, onunda ilk halini düşünüyorum, birde şimdiki halini düşünüyorum. Teknoloji çağının nimetlerini doğru kullandığımız sürece ne güzel diyorum. Kara kalemle bunları bir kağıda yazmış olsaydım, kalemimin ucunu kaç defa açmam gerekecekti, kaç defa silecektim, kaç kişi ile düşüncelerimi paylaşabilecektim. Evet ben teknolojiyi seviyorum, üretenlerede teşekkür ediyorum.