Bilir misin küçüğüm,
Dünya acımasızdır derler.
Acımasız dünya değil,
Büyüyen küçüklerdir.
Sen şimdi acı çekiyorsun,
Büyükler,küçüktür,anlamaz diyorlar.
Gözlerine,dudaklarına bir baksalar,
Bir daha baksalar.
Neler anlatıyor,büyüklere.
Gözlerinde perde mi var,neden görmezler?
Her çocuk gibi seninde gözlerinde,dudaklarında,
Sevinç,mutluluk pırıltıları olmalıydı.
Bazen büyüklerde yanlış yapıyorlar,
İnan küçüğüm.
Sen istemedin böyle yaşamayı.
Geçecek bu günler,
Neden,niçin,nasıl diye sorma,
Büyükler hep haklıdır,küçüğüm.
Çünkü onlar büyüktür,
Çocukluğunu,özlemlerini,açlığını,tokluğunu ,
Kendileri gibi düşünürler.
Karınları tok,üstleri iyi giyimlidir.
Senide öyle sanırlar küçüğüm.
Başını okşayacak bir ele,
Gözlerindeki hüznü,dudaklarında ki acı bükülüşü görmezler küçüğüm.
Ben gördüm,yüreğim acıyor.
Bende büyümemişim ,
Şimdi anlıyorum küçüğüm.
Sende hiç büyüme istiyorum,
Acımasız olmandan korkuyorum.
Büyümek acımasızlıksa eğer,
Ne olur büyüme,
Bırak küçük desinler, bilmez desinler,
Yeter ki acımasız olma küçüğüm.