Beynime Format Attım

Şiirler, romanlar, öyküler, masallar: İnsanların yaşamlarının sudaki gölgeler gibi dünyaya, diğer insanlara yansımasıdır diyorum. Şairler, yazarlar beyinlerindeki birikmişleri kağıda, sözcüklere döktüklerinde rahatlıyorlar diyorum. Beyin loplarını boşaltmanın, rahatlatmanın en güzel yolu. Bunu kendimde fark ettim. Düşüncelerimi tuşlarıma aktardıkça rahatladığımı, beynimi tırmalayan düşüncelerden kurtulduğumu hissediyorum. Beynimi bilgisayar gibi düşünüyorum. Arada format atmak gibi bir şey. Hani fotoğraf makinelerimizle resim çekeriz de iyi çekilmeyenleri çöp sepetine atarız makinemize daha güzellerini çekip koyarız. Out ve inleri belirleriz ya 🙂 işte öyle bir şey. Ruhsal çöküntülerimizde, çıkmazlarımızda, mutluluklarımız da, mutsuzluklarımız da arkadaşla dertleşme deriz, işte kendi duygularımızla en yakın arkadaşlarımızı sıkıp, boğmak yerine kağıda ya da tuşlarla sayfana aktar. Korkma ne derler demelerini düşünme. Çünkü onu böyle yapmazsan ya arkadaşlarının başını şişireceksin, yada kafanın içi amboli olacak. İşte amboli olmuş beyin loplarının boşaltımını ya ilaçlarla ya da krizlerle geçirmeye çalışacaksın. Buna hiç gerek yok.  İçini boşalt ki kanser olmayasın.