Yazar: Arwen

Her yiğidin bir yoğurt yemesi vardır derler.

Her yazanında bir uslûbu vardır.

Bazısı süslü sözcükler arar,

Bazısı benim gibi,

İçinden geleni yazar.

Ruhla,akıl,

Kalple beden,

Yazanla yazdıran,

Bir gelir bir gider.

Deniz dalgaları yükselir, alçalır

Adına med,cezir derler.

Yazana söyleyene gel,git akıllı derler.

Denizin dalgaları,

İnsanın gel gitleri,

Süt liman olduğunda,

Oh! be kurtulduk derler.

Kimi ekin eker,

Kimi ekin biçer.

Ekini bilmez,

Ekeni görmez,

Biçeni sormaz,

Oturduğu yerden ahkâm keser.

Ey yaradılmış!

Şöyle görmek için bir bak.

Bak ki göresin.

Ekmek dersin,

Pasta seversin,

Un serersin.

Unzurna demezsin,

Unzurnayı bilmezsin.

Ekini bilmeyen,

Ekeni görmeyen,

Biçeni sormayan,

Unzurnayı nasıl bilecek.

Unu marketlerde,

Zurnayı davulun yanında görürsün.

İşte zurnanın düt dediği yerdesin.