Herkesin sevgisini gösterme şekli farklıdır. Sadece sözle sevgi anlatılmaz. Davranışlarla da yapılan özverilerle de anlatılır. Bunu karşı tarafın anlaması bazen hemen olur bazen yıllar sonra. Sonuçta sevgi emek ister, güzellik ister. Sabah sevdiğin uyurken sessizce mutfağa girip aman uyandırmayayım dinlensin dersin onun sevdiği yemekleri o uyanmadan saatlerce ayakta dikilmiş kendini düşünmeden sadece sevdiğini mutlu etmek için uğraşırsın. Her doğradığında, her karıştırdığında sevdiğini düşünürsün. Onun ağız tadını düşünür onun istediği şekilde yapmaya çalışırsın. Oysa sevdiğin derin uykuda kim bilir kaçıncı rüyasında nerelerdedir 🙂 onu bilirsin ama olsun dersin… Ben onu yaratanın hediyesi olduğu için seviyorum… İyi ki varsın dersin. Çünkü sen onu gerçekten seviyorsundur… Belki pişirdiğini beğenmeyecek, belki canım istemiyor yemek istemiyorum diyecek senin saatlerce emek verdiğin o aşk dolu yemeklerini yemeyecek… Olsun dersin… Sen sevgini gösterme hakkını kullanmışsındır. Görmek ya da görmemek… İşte o zamana bırakılan bir süreçtir.