Nasılsın diye sordum.
İyiyim dedi.
Çocukların nasıl?
Eh… işte iyiler diyerek hüzünlü sesi ile cevapladı.
Neden hüzünlüsün?
İstediğim gibi olmadılar.
Nasıl dedim.
Eğitimde herkese meslek için yol gösterdim,
Çocuklarıma yapamadım .
Ne iş yapıyorlar dedim.
Palyaçoluk.
Nasıl ,neden,niçin dedim.
Animasyonlarda,doğum günlerinde, partilerde dedi.
Düşündüm,tebessüm ettim.
Çocuklarının adlarını kim koymuştu dedim.
Biz dedi.
Ne koymuştunuz dedim.
Bahtiyar, Mutlu.
Niçin bu adları koymuştunuz dedim.
Bahtiyar, Mutlu olsunlar diye.
Peki şimdi yaptıkları iş ne dedim.
Palyaçoluk dedi.
Palyaço ne yapar dedim.
İnsanları güldürür, neşelendirir ,bahtiyar, mutlu eder dedi.
Bahtiyar ve Mutlu kendilerine verdiğiniz güzellikleri yaşıyor ve yaşatıyorlar, niçin üzülüyorsun dedim.
Düşündü,düşündü,düşündü, sustu, evet bunu hiç düşünmemiştik geçmişte dedi.
Bahtiyar ve Mutlu sadece adlarını almamışlardı,
Adlarını yaşıyorlardı.